سیستم اعلام حریق بخش مهمی از استراتژی حفاظت از حریق و ایمنی زندگی یک ساختمان است.
یک سیستم اعلام حریق عملکردهای زیادی را انجام میدهد و تفاوت بین عملکردها میتواند کمی گیجکننده باشد،
تجهیزات مختلفی نیز برای هر کدام از این عملکردها مورد استفاده قرار میگیرند.
فمیلی تجهیزات اعلام حریق در رویت از مسیر زیر قابل دسترسی هستند:
C:\ProgramData\Autodesk\RVT 2023\Libraries\English\US\Electrical\MEP\Information and Communication\Fire Alarm
در این مقاله فمیلیهای اعلام حریق در رویت دستهبندی شدهاند و توضیحاتی در مورد هر کدام ارائه میگردد.
دستهبندی تجهیزات اعلام حریق در این مقاله مطابق زیر است:
1- دتکتورها یا آشکارسازها
1-1 Air Sampling Control Detector Panel – آشکارسازهای دود نمونهبرداری هوا
2-1 Smoke Detector – آشکارساز دود
3-1 Smoke Detector – Beam Receiver و Smoke Detector – Beam Transmitter
4-1 Heat Detector یا آشکارساز حرارتی
5-1 Flame Detector یا آشکارساز شعله
2- Horn ،Strobe ،Speaker یا اعلانها
آشکارسازهای دود نمونهبرداری هوا، سیستمهای «فعالی» هستند که دائماً هوا را از چندین نقطه در سراسر محیط نمونهبرداری میکنند.
دیگر دستگاههای تشخیص دود، سیستمهای «غیرفعال» هستند.
آنها به گرمای دود و جریان هوای اتاق متکی هستند تا دود یا گرما را به آشکارساز برسد.
این امر به ویژه در اتاقهای سرور که مرحله اولیه آتش سوزی الکتریکی ممکن است توسط EWSD (دتکتورهای هشدار اولیه دود) شناسایی نشود، بسیار مهم است.
آشکارسازهای دود نمونهبرداری هوا میتوانند دود را در این مرحله اولیه شناسایی کنند تا آلارمها را فعال کنند تا بتوان پاسخی برای خاموش کردن و رسیدگی به علت آتشسوزی دریافت کرد.
آشکارسازهای دود نمونه برداری هوا کاملاً متفاوت از آشکارسازهای دود نقطهای معمولی هستند.
سیستمهای مکش معمولاً از تعدادی لوله با سوراخ کوچک تشکیل شدهاند که در بالا یا زیر سقف در مسیرهای موازی با فاصله چند متر از هم قرار گرفتهاند.
سوراخهای کوچکی نیز با فاصله چند متری از یکدیگر، در هر لوله حفر میشوند تا ماتریسی از سوراخها را تشکیل دهند که نقاط نمونهبرداری هستند و توزیع یکنواختی را در سراسر سقف فراهم میکنند.
هوا یا دود از طریق سوراخها به یک آشکارساز دود بسیار حساس که در نزدیکی آن نصب شده است، کشیده میشود.
فمیلی آشکارساز دود نمونهبرداری هوا در رویت مطابق شکل زیر است:
آشکارساز دود دستگاهی است که دود را حس میکند، که معمولاً به عنوان نشانهای از آتش است.
آشکارسازهای دود شکل و اندازه متفاوتی دارند.
دود را می توان به صورت نوری (فتوالکتریک) یا با فرآیند فیزیکی (یونیزاسیون) تشخیص داد.
آشکارسازها ممکن است از یک یا هر دو روش سنجش استفاده کنند.
میتوان از آلارمهای حساس برای تشخیص و جلوگیری از استعمال دخانیات در مناطق ممنوعه نیز استفاده کرد.
آشکارسازهای دود در ساختمانهای بزرگ تجاری و صنعتی معمولاً به یک سیستم اعلام حریق مرکزی متصل میشوند.
فمیلی آشکارساز دود در رویت مطابق شکل زیر است:
این نوع از آشکارسازهای دود، مانند شکل زیر، شامل یک فرستنده و یک گیرنده پرتو نوری هستند.
اگر حریقی اتفاق بیفتد و دود حاصل از آن در مسیر در مسیر این گیرنده و فرستنده باشد،
باعث میشود در این ارسال پرتو نور وقفه بیفتد،
و حریق بدین شکل تشخیص داده میشود.
فمیلی این نوع آشکارساز در رویت مطابق شکل زیر است:
آشکارساز حرارتی یک دستگاه اعلام حریق است که دارای یک عنصر حساس به حرارت است.
آشکارسازهای حرارتی دارای دو طبقهبندی اصلی کارکرد «نرخ افزایش» Rate-Of-Rise (ROR) و «دما ثابت» Fixed Temperature هستند.
هر دو آشکارساز به گرمای یک حادثه آتشسوزی برای فعال کردن دستگاه سیگنال متکی هستند.
آشکارسازهای دما ثابت زمانی سیگنال میدهند که عنصر تشخیص تا یک نقطه دمایی از پیش تعیین شده گرم شود.
آشکارسازهای نرخ افزایش زمانی سیگنال میدهند که دما به سطحی بیش از یک درجه از پیش تعیین شده افزایش یابد.
این نوع آشکارساز به جای خود دما، توسط “نرخ تغییر” فعال میشود.
در رویت مطابق شکل زیر، پنج فمیلی برای آشکارسازهای حرارتی وجود دارد:
فمیلی که به عنوان Heat Detector وجود دارد شامل تیپهای مختلفی است که انواع آشکارسازها را شامل میشود.
پس یا میتوان از این فمیلی با تیپ مورد نظر استفاده کرد و یا از فمیلی اختصاصی آن آشکارساز مطابق با نقشه و طرح استفاده کرد:
آشکارساز شعله سنسوری است که امکان تشخیص شعله را فراهم میکند.
پاسخ به شعله شناسایی شده میتواند شامل به صدا درآوردن زنگ خطر، غیرفعال کردن خط سوخت (مانند یک خط پروپان یا گاز طبیعی) و فعال کردن یک سیستم اطفاء حریق باشد.
هنگامی که این آشکارساز در کاربردهایی مانند کورههای صنعتی استفاده شود، تأیید کننده آن است که که کوره به درستی کار میکند.
فمیلی آشکارساز شعله در رویت مطابق شکل زیر است:
اعلانهای اطفاءحریق میتوانند دیداری و یا شنیداری باشند.
به اعلان دیداری Strobe یا نور گفته میشود،
و اعلان شنیداری میتواند از طریق Speaker یا بلندگو و به صورت صدا و پیام صوتی باشد،
یا از طریق Horn و به صورت یک سیگنال صوتی باشد.
این اعلانهای دیداری و شنیداری به صورت همزمان و ترکیبی هم میتوانند باشند.
و الزامات مربوط به نوع اعلان (قابل شنیدن، قابل مشاهده و صوتی) توسط کد ساختمان، کد آتشسوزی یا کد ایمنی زندگی تعیین میشود.
این اعلانها قابلیت نصب بر روی سقف و یا دیوار را نیز دارند.
فمیلیهای اعلان در رویت مطابق شکل زیر است:
منابع:
مطالب فوق توسط سایت LearnMEP.com تهیه شده است. و هرگونه کپیبرداری از آنها با ذکر منبع بلامانع است. |